ความสุขและกำลังใจของครู

"ครูขาเมื่อกี้ครูไปไหนมาคะ ลูกคิดถึ้ง คืดถึง" นันดิณีฉอเลาะครูด้วยเสียงออดอ้อนเพราะชั่วโมงที่ผ่านมาดิฉันหายไปจากห้องคือชั่วโมงของครูท่านอื่น ดิฉันยิ้มและตอบเด็กว่า "ครูไปฉีดวัคซีน 2009 มาค่ะ ทางโรงพยาบาลเขาแจ้งมาให้ครูไปฉีดทุกคนเลยจ้ะ" ภัทรจิราวดีรีบเยี่ยมหน้ามาอ้อนด้วยเสียงหวานๆว่า "ดีสิค่ะครูขาแม่บอกว่าฉีดวัคซีนจะทำให้แข็งแรง ครูจะได้ไม่ตายเร็ว ครูจะได้อยู่กับลูกนานๆ ลูกรักครูค่ะ" ทุกครั้งที่ได้ยินประโยคอย่างนี้ดิฉันรู้สึกตื้นตันน้ำตาเอ่อเบ้าตาตลอดเวลา ความบริสุทธิ์ใจและความไร้เดียงสาของพวกเขาคือกำลังใจที่ทำให้ดิฉันคิดสู้และอยากเป็นครูอยู่จนตราบจนเท่าทุกวันนี้ มีพี่ๆหลายๆคนเคยถามดิฉันว่า "ทำไมองุ่นจึงกอดเด็กได้ทุกคนทั้งๆที่เด็กบางคนเหม็นคาวและมีน้ำมูกน้ำตาไหลตลอดเวลา" ดิฉันตอบพี่ๆเขาไปว่า "ถ้าดิฉันรักที่จะให้เด็กกอดแล้วดิฉันต้องกอดเด็กให้ได้ทุกคนโดยไม่มีการยกเว้น"ปกตินิสัยของดิฉันก็คือไม่ว่าลูกใครห้องไหนก็สามารถกอดดิฉันได้ตลอดเวลาทุกครั้งที่กอดดิฉันไม่เคยลืมที่จะส่งผ่านความรักความเมตตาไปให้เด็กทุกๆคน ดิฉันรู้ว่าเด็กๆก็สามารถรับความรู้สึกนั้นได้เฉกเช่นเดียวกัน ตั้งแต่ดิฉันลงปอหนึ่งทุกวันดิฉันจะได้รับฟังประโยคที่ชื่นใจอยู่ตลอดเวลา วันก่อนเหมามายืนใกล้ๆดิฉันแล้วจ้องมองหน้าดิฉันด้วยสายตาละห้อยพร้อมทั้งพูดว่า "ครูครับครูจะตายไหมครับ" ดิฉันสบตาเด็กแล้วยิ้มให้ ดิฉันถามต่อไปว่า"ทำไมล่ะจ้ะลูก" "ลูกฝันไปว่าครูโดนฆ่าตายลูกตื่นมาร้องไห้ลูกบอกแม่ว่าลูกไม่อยากให้ครูตายลูกรักครูครับ"ดิฉันฟังแล้วรู้สึกสะอึกและซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก ถัดมาอีกวันดิฉันคุยกับครูบางท่านแล้วเกิดโต้เถียงกันนิดหน่อยเด็กนั่งจ้องมองอย่างเขม็งเมื่อครูท่านนั้นเดินจากไปเด็กสองสามคนวิ่งมาที่โต๊ะดิฉันอย่างรวดเร็วแล้วพูดกับดิฉันว่า"ครูครับลูกไม่ชอบครูเมื่อกี้เลยเขาว่าครูทำไมครับ ถ้าเขาทำอะไรครูลูกจะช่วยครูครับ ครูไม่ต้องกลัวนะ" "ลูกก็ไม่ชอบเขาค่ะครูต่อไปลูกจะไม่ทักครูคนนั้นอีกแล้ว" ดิฉันต้องรีบอธิบายให้ลูกๆฟังว่าครูไม่ได้ทะเลาะกันแค่พูดกันเสียงดังนิดหน่อยเหมือนลูกเวลาคุยกับเพื่อนๆไงค่ะเด็กๆเลยเข้าใจและกลับไปนั่งยังที่เดิม ทุกวันศุกร์ดิฉันจะได้เห็นถึงความรักและไร้เดียงสาของเด็กตัวน้อยๆ ประโยคที่พวกเขามักจะพูดกับดิฉันคือ "ครูขาลูกไม่อยากให้มีวันศุกร์เลย ลูกอยากมาโรงเรียนทุกวัน ลูกจะได้เจอครู ลูกรักครูค่ะ" ทั้งผู้หญิงผู้ชายพยายามพร่ำเวียนมาบอกเล่าความรู้สึกให้ครูอย่างดิฉันฟังจนดิฉันรู้สึกอิ่มกับความรักที่เด็กๆคอยเติมเต็มให้ตลอดเวลา นี่คือความรักและความจริงใจที่เงินกี่หมื่นกี่พันล้านก็ไม่อาจจะหาซื้อได้ สิ่งที่จะแลกซื้อกับเขาได้ก็คือความรักและความปรารถนาดีที่ครูมีให้ด้วยความจริงใจเท่านั้นเอง