เพราะพ่อ......คือพ่อ

เรื่องของพ่อ ตอน1

ตอนเล็กๆ เมื่อพอจำความได้ บ้านของดิฉันอยู่ในชนบทที่ห่างไกลความเจริญ เมื่อลูกวัยซุกซนอย่างพวกเราซึ่งอายุไล่เลี่ยกันเกิดไม่สบายขึ้นมาก็ต้องติดต่อกันและพลอยไม่สบายพร้อมกันทั้งสามคน และการไปหาคุณหมอในแต่ละครั้งช่างแสนลำบากยากเย็นต้องใช้เวลาเป็นวันๆกว่าจะไปถึงมือหมอได้แต่พ่อกับแม่ก็พยายามพาไปหาทุกครั้งและในแต่ละครั้งที่พวกเราทั้งสามคนไม่สบายพ่อกับแม่ไม่ได้นอนเลยต้องคอยดูแลปรนนิบัติพวกเราทั้งสามตลอดเวลาที่จำได้ติดตาก็คือทั้งพ่อและแม่จะเอาตัวดิฉัน น้องหรือไม่ก็พี่ชายกอดไว้แนบอกนอนคว่ำหน้าบนหน้าอกของท่านสลับกันไปมาตลอดทั้งคืน บางครั้งพวกเราหายใจไม่ออกแล้วร้องกระจองอแง ภาพที่ชินตาของดิฉันก็คือพ่อจะก้มหน้าลงที่จมูกของเราแล้วดูดน้ำมูกออกมาจากจมูกของพวกเราทีละคนจนพวกเราหายใจออกพ่อไม่เคยทำให้พวกเราแค่เพียงครั้งเดียวแต่พ่อจะทำทุกๆครั้งที่พวกเราหายใจไม่ออก พ่อคะหนูอยากบอกพ่อเหลือเกินว่าหนูรักพ่อที่สุดในโลกเลยค่ะ พ่อเป็นผู้ชายใจดีที่สุดในโลกเท่าที่หนูเคยเจอมา วันนี้พ่อยังมีชีวิตอยู่แต่ถึงแม้หนูไม่ได้อยู่ดูแลตอบแทนพระคุณของพ่อแต่หนูก็อยากบอกให้พ่อรู้ว่าลูกสาวคนเดียวของพ่อคนนี้รักและคิดถึงพ่อที่สุดในโลกเลยค่ะ

เรื่องของพ่อ ตอนที่2

วันนั้นจำได้ว่าฝนตกหนักทั้งวันพวกเราสนุกสนานและมีความสุขกับการเล่นน้ำฝนกันทั้งวัน พอตกกลางคืนฝนยังตกกระหน่ำอย่างแรงพวกเราทั้งสามคนพี่น้องนอนหลับสนิทอย่างสบายและไม่รู้สึกตัว ตกดึกพวกเราก็สะดุ้งตื่นพร้อมกันเพราะได้ยินเสียงหวีดอย่างแรงของลมพายุ หลังคาสังกะสีปลิวว่อนสิ่งที่พ่อกับแม่รีบทำตอนนั้นก็คือกระโดดคร่อมบังพวกเราทั้งสามคนไว้อย่างมิดชิดเพราะกลัวไม้ สังกะสีและบ้านจะถล่มใส่ พวกเราทั้งสามอบอุ่นและหายกลัวอยู่ในอ้อมกอดของพ่อกับแม่แต่พวกเรามิอาจทราบได้ว่าแม่กับพ่อโดนอะไรตีและหล่นใส่เอาบ้าง พ่อกับแม่ไม่เคยสนใจว่าตัวเองจะเป็นอย่างไรจะเจ็บหรือจะตายแต่สิ่งที่พ่อกับแม่สนใจก็คือความอยู่รอดของลูกทั้งสามคนไม่อยากให้ลูกเจ็บ ไม่อยากให้ลูกปวดและไม่อยากให้ลูกทรมาน แต่เดชะบุญพ่อกับแม่และพวกเราทั้งสามคนไม่เป็นอะไรแค่พ่อกับแม่โดนถลอกปอกเปิกนิดหน่อยแค่นั้นเอง แต่บ้านของพวกเราหลังคาและไม้หายไปหมดไม่มีเหลือ คงเหลือแต่พื้นบ้านและฝาอีกนิดหน่อยแค่นั้นเอง บางทีดิฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงรักเราได้มากมายอะไรขนาดนี้และทำไมต้องรักเรา ตอนนี้ดิฉันรู้แล้วคะว่าทำไมถึงรักเราได้อย่างไม่มีเหตุผลและมากมายอย่างนี้ ดิฉันเริ่มรับรู้ก็ตั้งแต่มีเด็กผู้ชายจอมซนสองคนเรียกดิฉันว่าแม่......ไงคะ อยากเป็นลูกของพ่อตลอดไปตราบชั่วนิรันดร์ ลูกสาวพ่อ