สิบหกปีที่...... แจวเรือ
จากเสี้ยวหนึ่งความรู้สึกที่ลึกล้ำ
เฝ้าตอกย้ำคำว่าครูผู้สั่งสอน
รักด้วยใจห่วงใยเจ้าเฝ้าอาวรณ์
ศิษย์ทุกข์ร้อนครูปัดเป่าทุกเช้าเย็น
เพียงอยากให้ใส่ความรู้คู่ความรัก
มิเคยจักเรียกร้องต้องได้เห็น
เพียงเพราะให้เพราะอยากให้ไม่ลำเค็ญ
ขอศิษย์เป็นเพียงคนดีแค่นี้พอ
เรือเก่าแจวเหมือนเรือจ้างกลางน้ำหลาก
แม้นทุกข์ยากลำบากใจไม่ร้องขอ
ลุยฝ่าคลื่นฝืนสู้ไปไม่รีรอ
น้ำตาคลอหนาวเหน็บเจ็บจำทน
ศิษย์มากมายนั่งเรียงรายหมายขึ้นฝั่ง
ครูมิยั้งยังจ้ำมาฝ่าสายฝน
ครูจะส่งตรงฝั่งฝันทันทุกคน
แม้นเหนื่อยจนแทบขาดใจก็ไม่กลัว