วันพุธที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

ครูขา.....ลูกไม่อยากให้ครูเดินคนเดียว

ครูขา
........วันเสาร์ที่ผ่านมาครูได้เดินทางไปเยี่ยมบ้านหนูๆ ครูอยากไปให้ทุกหลังแต่ก็จำกัดไปด้วยเวลาและเหตุการณ์ ใช่สิ ครูเป็นครูคนหนึ่งที่อยู่ในพื้นที่ที่เสี่ยงมากครูอยู่ในแถบสี่อำเภอในจังหวัดสงขลา อันตรายก็เหมือนๆกับเพื่อนครูในสามจังหวัดภาคใต้นั่นแหละ แต่ทำไมครูต้องไปเยี่ยมบ้านพวกหนูเหรอะ (ทั้งๆที่ครูสามารถจะฝากข้อมูลให้ผู้ปกครองหนูกรอกมาให้ครูก็ได้ แต่ ครูไม่ทำอย่างนั้น) ที่ทำทั้งหมดก็แค่เพียงครูอยากบอกให้หนูรู้ว่าความรู้สึกของครูอย่างพวกครูคืออะไร คือรัก ห่วงใย จริงใจ และหวังดีกับหนูด้วยใจที่บริสุทธิ์จริงๆ ครูอยากบอกพวกหนูทุกคนว่าครูรักพวกหนูมากมายแค่ไหน ครูก็เหมือนแม่ของพวกหนูคนหนึ่งที่เฝ้ารักห่วงใยหนูมากๆเหมือนกับที่ครูรักและห่วงใยลูกครูไงล่ะ
.........ระยะทางที่ไปบ้านพวกหนูก็ค่อนข้างอันตรายเป็นอย่างยิ่งครูได้แต่ภาวนาไหว้พระสวดมนต์ให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์จงคุ้มครอง ครูไม่เคยพกพาอาวุธสิ่งที่ครูพกพาอยู่ตลอดเวลาคือความดีที่ครูได้สรรค์สร้างและปลูกฝังให้กับพวกหนูๆ เมื่อไปถึงบ้าน พวกหนูวิ่งล้อมหน้าล้อมหลังครูเป็นสิบๆคน ครูเห็นแล้วครูรับความรู้สึกได้ถึงความรักที่พวกหนูส่งผ่านมา น้องปอหนึ่งคนหนึ่งเอื้อมมือมากอดเอวครูแล้วบอกครูว่า ครูขา..ลูกเดินเป็นเพื่อนครูค่ะ ทุกคนที่เหลือประสานเสียงพร้อมกันว่า ลูกด้วยค่ะ ลูกไม่อยากให้ครูเดินคนเดียวค่ะ น้องปอสองเอื้อมมือมารับกระเป๋าถือของครูแล้วพูดว่าครูขาลูกถือให้ค่ะ ครูส่งให้หนูไปด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง อีกคนรีบพูดตามขึ้นว่าครูขาลูกถือหมวกให้ค่ะ เพราะเขาเห็นครูกระเดียดหมวกไว้ด้านซ้ายกระเดียดเอกสารไว้มือขวาพะรุงพะรัง ครูยื่นให้หนูอีกหนูรีบหยิบไปด้วยความภาคภูมิใจที่สามารถช่วยเหลือครูได้
...........ทุกบ้านทุกหลังต้อนรับครูด้วยน้ำใจที่ดีที่สุด เลือกสิ่งที่ดีที่สุดมาคอยต้อนรับครู ขนมนมเนย ผลหมากรากไม้นานาชนิด ครูอิ่มมาก แต่ที่อิ่มที่สุดคือใจที่อิ่มเอิบ ครูรู้ทุกคนยากจนแถมยังมากด้วยแต่ทุกคนไม่ยอมจนกับคำว่าน้ำใจ ครูเดินไปสิบกว่าหลังฝนเทลงมาอย่างหนักหนูๆรีบจับมือครูแล้วลากให้วิ่งเพื่อจะหลบฝนแต่ยังอีกไกล ลูกกคนที่ถือหมวกรีบส่งหมวกมาให้แล้วพูดเสียงดังว่า เร็วครู สวมหมวก ลูกกลัวครูไม่สบาย ครูรีบถามกลับไปด้วยความซาบซึ้งอีกหนว่า แล้วลูกล่ะ เขารีบตอบกลับมาว่า ลูกตากฝนบ่อยลูกไม่เป็นอะไรหรอกค่ะแต่ลูกกลัวครูจะไม่สบาย ครูหันไปรับหมวกแต่ครูไม่สวมหรอกลูก ถ้าหนูไม่สบายครูก็ยอมไม่สบายเป็นเพื่อนหนูนะลูกรักของครู

1 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ครูนอกจากจะเก่งแล้วต้องใจงามด้วย สู้..สู้ค่ะ คุณครูองุ่น